Լսելով այս բառերը ՝ կարող եմ ասել, որ դրանք փոխկապակցված են ։
Պարտքը կարող է լինել ընկերոջ , հայրենիքի , ընտանիքի դիմաց։ Սակայն, իմ կարծիքով ամենաառաջինը մարդ պարտական է սեփական անձի առջև։ Որքան էլ մարդ ձգտի բավարարել դիացինի պահանջները , նա չի կարող լիարժեք լավ զգալ իրեն եթե չի գոհացնում ինքն իրեն ։ Իսկ եթե չի ստացվում դիմացինին բավարարել , մարդու մեջ առաջանում է ամոթ։ Ամոթը կարող է լինել նաև այն դեպքում, երբ սխալ արարքի պատճառով ինչ-որ բան տուժում է։
Խիղճը մարդու մեջ կարող է արթնանալ այն ժամանակ , երբ դիմացինը օգնության կարիք ունի , գտնվում է վատ դրության մեջ։ Օգնելով այդ մարդուն , նա իր մեջ կարող է պարտքի զգացում ունենալ ձեր հանդեպ։ Սակայն այն մարդիկ ովքեր միշտ խղճում են ուրիշներին , կարող են չարաշահվել ։
Ինձ թվում է , այս երեք գործոններն էլ ունեն իրենց լավ և վատ կողմերը։ Ինչ դրության մեջ էլ որ մարդ հայտնվի ամենակարևորը , որ նա մնա <<մարդ>> և հարգի դիմացինին։
Խաչիկ Ղազարյան 